Έχουμε εξώφυλλο: Ώρα να αλλάξουμε χρώματα!
Ήρθε η στιγμή να αλλάξουμε χρώματα, να αλλάξουμε ατμόσφαιρα, να αλλάξουμε αριθμό... με απλά λόγια: Το δεύτερο βιβλίο έρχεται!
Και ναι, τα κατάφερα ξανά. Δημιούργησα άλλο ένα τουβλάκι. Περίπου 10.000 λέξεις παραπάνω από το πρώτο βιβλίο. Και αν σας φαίνονται λίγες για το διάστημα της καθυστέρησης, πιστέψτε με, ένα εύλογο κομμάτι αυτής, οφείλεται στο ότι το βιβλίο στην πρώτη του εκδοχή ήταν πολύ μεγαλύτερο και αδύνατον να τυπωθεί σε έναν τόμο. Μερικές φορές όμως οι περικοπές είναι επικοδομητικές και απαραίτητες, για να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Δεν είναι τυχαίο ότι χρειάστηκαν 4 χρόνια (ούτε να το πιστέψω δεν μπορώ) για να κυκλοφορήσει το δεύτερο βιβλίο της σειράς. Και λέω σειράς και όχι τριλογίας, γιατί πάει η τριλογία, πέταξε. Στο δεύτερο βιβλίο αντιμετώπισα και έλυσα όλα τα προβλήματα που θα μπορούσα να φανταστώ ως συγγραφέας των Διαδόχων (και τα οποία θα σας εξηγήσω σε άλλο μου ποστ. Έχω και μία ιστορία να σας διηγηθώ). Θυμάμαι ακόμη πως τη στιγμή που το παρέδωσα ένιωσα ένα τεράστιο βάρος να φεύγει από τους ώμους μου. Ήθελα να πετάξω από χαρά και ανακούφιση που επιτέλους... το ξεφορτώθηκα το καταραμένο! Και ταυτόχρονα ήθελα να κουλουριαστώ σε μία γωνιά και να κλάψω για το παιδάκι μου που έφυγε, που άνοιξε τα φτεράκια του για ένα μεγάλο και μαγευτικό ταξίδι χωρίς επιστροφή, για τους χαρακτήρες μου που αγάπησαν και πόνεσαν, για όλες τις στιγμές που έζησα μαζί τους και μεταμόρφωσαν και εκείνους και εμένα.
Το Δάκρυ της Νεράιδας ήταν ένα βιβλίο που ανυπομονούσα να γράψω πριν καν τελειώσω την Πληγή του Δράκου. Και όμως, 5 χρόνια μετά (μετράω και το διάστημα προτού κυκλοφορήσει το πρώτο βιβλίο), το τελικό αποτέλεσμα φέρει ελάχιστα στοιχεία από το αρχικό πλάνο μου. Μάλλον δε θα έπρεπε να εντυπωσιάζομαι. Ήμουν 19 ετών όταν γράφτηκε το πρώτο ενάμιση κεφάλαιο των Διαδόχων. Στα 20-21 μου χρόνια άρχισα να δουλεύω σοβαρά την ιστορία. Αν αναλογιστώ το πόσο άλλαξα εγώ σε αυτό το διάστημα, ήταν αναπόφευκτο να με ακολουθήσουν και οι Διάδοχοι. Υπήρξε μάλιστα μία περίοδος που αναρωτιόμουν αν θα έπρεπε να αλλάξω και τον τίτλο του βιβλίου "το Δάκρυ της Νεράιδας", καθώς τα γεγονότα στα οποία στηριζόταν είχαν ανατραπεί. Τελικά, η ίδια η ιστορία με οδήγησε ξανά εκεί, δίνοντας στον τίτλο της ένα νόημα πολύ πιο βαθύ και ουσιαστικό, τουλάχιστον για εμένα (ελπίζω και για εσάς).
Το όμορφο εξώφυλλο του βιβλίου, το οποίο βλέπετε παραπάνω, ανέλαβε και πάλι ο Νίκος Κουμαρτζής, ο οποίος αυτήν τη φορά ξεπέρασε κάθε μου προσδοκία. Λένε πως μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Η συγκεκριμένη εικόνα ισούται με κάτι λιγότερο από 225.000 λέξεις (ναι, τόσο είναι το άτιμο).
Αυτές τις ημέρες θα οριστεί και η ημερομηνία κυκλοφορίας. Επειδή ανυπομονείτε και μου το δείχνετε με τα μηνύματά σας, μπορώ να πω με (αρκετά μεγάλη) βεβαιότητα (και σταυρώνω τα δάχτυλα, γιατι τα τελευταία χρόνια εγώ και οι επίσημες ημερομηνίες δεν τα πάμε καλά) ότι φέτος θα πετάξουμε αετό παρέα με τους Διαδόχους. Προτείνω λοιπόν εντατική επάναληψη, γιατί στο πρώτο βιβλίο οι μόνοι διάδοχοι που γνωρίσατε ήταν ο Ντάνιελ, η Λίνα και ο Ρομπέρτο. Έφτασε η στιγμή να γνωρίσετε και τους υπόλοιπους (θα επιστρέψω με έξτρα πληροφορίες και για αυτούς). Προσωπικά, τους λατρεύω όλους.
Το μόνο που μπορώ να σας πω με 100% βεβαιότητα είναι πως οι Διάδοχοι επιστρέφουν και θα ανατρέψουν όλα όσα ξέρατε (ή νομίζατε ότι ξέρατε) για τους χαρακτήρες, τον κόσμο τους και ολόκληρη την ιστορία τους. Επίσης, έχω ήδη αρχίσει να γράφω το 3ο βιβλίο! (Αυτό με τα 4 χρόνια δε θα το ξανακάνω, το υπόσχομαι).
Με αγάπη,
η συγκινημένη Μαρία, που χοροπηδάει μέσα στο σπίτι και σας στέλνει τα φιλιά της.
Τρελά αστεία του σύμπαντος που συνειδητοποιεί η συγγραφέας όταν γράφει τα ξημερώματα:
Όταν έγραφα την Πληγή του Δράκου ήμουν 21 ετών, για αυτό και η ηλικία της Λίνας, παρά τις αμφιβολίες που πέρασαν κατα καιρούς από το μυαλό μου, έκλεισε στα 21. Για διάφορους, αλλά και λειτουργικούς λόγους, αποφάσισα ο Ντάνιελ να είναι 5 χρόνια μεγαλύτερος από τη Λίνα.
Παρέδωσα το δεύτερο βιβλίο στον εκδοτικό οίκο στις 19 Νοεμβρίου, ημέρα των γενεθλίων του Ντάνιελ. Στο Δάκρυ της Νεράιδας, ο Ντάνιελ κλείνει τα 26 του χρόνια. Πέντε μέρες αφότου παρέδωσα, έκλεισα και εγώ τα 26.
Αν στο πρώτο βιβλίο πρωταγωνίστρια ήταν η Λίνα, στο δεύτερο βιβλίο πρωταγωνιστής είναι ξεκάθαρα ο Ντάνιελ.
